Loreta

 

W grudniu ubiegłego roku zobaczyłam cudowną dzianinę od której oczu nie mogłam oderwać i postanowiłam zaszaleć. Sprzedaż była przez internet, ale materiał okazał się być w realu jeszcze piękniejszy. Wiedziałam, że powstanie z niego sukienka. Trochę bałam się pociąć, ale w końcu i do tego dojrzałam. Może nastąpiłoby to trochę wcześniej, ale ostatnie dwa miesiące, ze względów zawodowych, miałam lekko wyjęte z życiorysu robótkowego, więc szycie musiało poczekać.

Trochę bałam się szycia dwuwarstwowego kaptura, ale  uporałam się z tym bez problemu. Po raz pierwszy oprawiałam oczka. 

Wykrój na sukienkę pochodzi ze Strefy Kroju i Szycia.

Moja wersja sukienki jest bez kieszeni-kangurki i bez ściągaczy, ale taką oryginalną też mam w planach. Jeżeli ktoś boi się szycia z dzianin, to zupełnie niepotrzebnie, a takie fasony oversize są moim zdaniem mniej wymagające, niż dopasowane i więcej wybaczają. Na półce czekają na mnie kolejne wyzwania szyciowe w postaci zdekatyzowanych dzianin. 

Przy okazji szycia kaptura eksperymentowałam z szyciem owerlokiem w dwóch różnych koloroach na różnych stronach. 

Akurat w tym wypadku, gdy szew jest w środku kaptura nie ma to żadnego uzasadnienia, ale potwierdziłam, że się da!

Po raz pierwszy przyszywałam listwę maskującą. Nie chciałam robić jej z dzianiny, aby nie było za grubo. wykorzystałam płótno bawełniane.

  

O tym, że sukienka będzie się podobać, wiedziałam zanim skończyłam. Ba, skończyć nie było łatwo, bo gdy przymierzałam się do podwinięcia dołu moja kocica uznała, że to jest uszytek właśnie dla niej i nie chciała z niego zejść.

Stali czytelnicy mojego bloga pewnie zastanawiają się, co porabia żona farmera. Otóż żona farmera leży i czeka na moją wenę, ale za to bloki projektu, który pokazałam ostatnim razem mają się znacznie lepiej, ale o tym w kolejnym poście.