Liczba niedokończonych robótek zalegających w moim mieszkaniu zmniejszyła się o jedną. Niektórzy już stracili nadzieję, że zobaczą
tą torebkę gotową, bo zaczęłam ją prawie dwa lata temu w maju, ale zmobilizowałam się i oto jest. Przez wszystkie te miesiące zalegała ponad połowa przodu przypięta do styropianu wraz z rozpiętymi kawałkami. Od czasu do czasu ta płyta spadała z szafki i trzeba było co nieco znowu poukładać. Prawie wiosenna pogoda zachęciła mnie do sięgnięcia do tej torebki, ale nie sądziłam, że skończenie jej pochłonie tyle czasu. Efekt mnie zadowala, więc dochodzę do wniosku, że warto było i pewnie nie jest to ostatnia torba uszyta przeze mnie z kawałków, na pewno nie jest to też ostatni patchwork.
Muszę z ręką na sercu przyznać, że dużo się też w czasie szycia tej torebki nauczyłam, ale nie bez kozery mówi się, że praktyka czyni mistrza, więc jeszcze sto torebek i ...
Wyjątkowo detale pokażę na zdjęciach większych niż zwykle. Przód torebki został uszyty ze 147 kawałków i 12 rodzajów tkaniny, w tym dwóch gładkich i dziesięciu wzorzystych.
W torebce na której się wzorowałam tył był po prostu przepikowany w kratkę, ale mnie zachciało się kombinowania i tym sposobem pikowanie tyłu w moim wydaniu trwało wieki, takie przynajmniej mam wrażenie. Nie chciałam pikować swobodnie, w jakieś łagodne wzory, bo doszłam do wniosku, że do całokształtu będzie pasowało pikowanie prostymi liniami.
W środku podszewka w kwiatki z kieszonkami na telefon, przybory do pisania lub ewentualnie akcesoria robótkowe.
Po drugiej stronie kieszonka z zamkiem błyskawicznym.
Lamówkę od środka wszywałam ręcznie.
Wiosno przyjdź!
