poniedziałek, 18 września 2017

Podróże z pasją - XVIII Międzynarodowy Festiwal Koronki Klockowej w Bobowej

Zrobiłam podsumowanie i doszłam do wniosku, że do Bobowej przyjeżdżam już od czternastu lat. Pierwszy raz pojawiłam się tu na początku lata w 2003 roku i od tego czasu na więcej festiwalach byłam, niż mnie nie było. 
W tym roku, wprawdzie po ciemku, ale miałam okazję zobaczyć piękny mural autorstwa NeSpoon. Ostatni raz gdy tędy przechodziłam ciągle stał szkaradny drewniany dom, który straszył swoimi opuszczonymi oczodołami okien i nic przez lata nie zapowiadało, że może on zniknąć z krajobrazu, a tu proszę, taka zmiana, zielony trawnik i ozdobiona 

koronkowym muralem ściana budynku lokalnego centrum kultury. Przy okazji festiwalu odbywa się konkurs na najpiękniejszą koronkę. Prawda jest taka, że sam konkurs jest o kilka lat starszy, niż sam festiwal. Dużych prac było trochę mniej, za to więcej ozdób i biżuterii. Na wystawie od kilku lat nie widać już prac nestorek grupy lokalnych koronczarek, ale za to coraz więcej prac z całej Polski, co jest takim małym jak na razie światełkiem, nadzieją, że ta koronka nie wymrze śmiercią naturalną i ktoś ją nadal będzie chciał robić.
Przyjeżdżając na festiwal zawsze z zainteresowaniem oglądam pokazy mody towarzyszące tej imprezie. Niezmiennie można liczyć na pokaz mody projektantek z Czech. Tak było i w tym roku. Ivana Domanjová  Dana Mašková zaprezentowały swoje dokonania, a ja ubolewałam, że mam mały aparacik z równie małym obiektywem, bo z daleka niewiele było widać. W przyszłym roku, o ile dane mi będzie pojechać, nie popełnię tego błędu! Wezmę mój największy tele.


Festiwal bodaj po raz pierwszy gościł koronczarki z Indii Nelindę i Carol da Silva. Panie od razu wystąpiły z pokazem mody. Była to stonowana klasyka w bardzo dobrym guście. Wyjątkiem od klasyki był ostatni biały strój, który nawiązywał do tradycyjnej mody indyjskiej.

Obok widzicie stoisko koronczarek reprezentujących słowackie Krakovany. Kiedyś dawno temu w Preszowie zachwycałam się bogactwem ornamentów na ich strojach ludowych, a tym razem miałam trochę czasu, aby przyjrzeć się temu z bliska.

Bardzo mi się też spodobały serwetki, których autorką jest Helena Drestová. Projekty przypominają te bobowskie, bo to w końcu koronka słowiańska, ale te są bardziej dopracowane pod względem artystycznym i już samych schematów, i nie wykluczam, że po któryś z nich sięgnę.
Pozwolicie, że nie będę się rozpisywać o innych stoiskach, a były koronczarki z Czech, Belgii, Holandii, Indii, Włoch, Francji 
i oczywiście Polski i to nawet całe trzy stoiska, które można właściwie liczyć jako cztery.



Przy okazji tej relacji chciałabym opowiedzieć w skrócie o dwóch wystawach, które odbyły się jako imprezy towarzyszące festiwalowi. Pierwszą, o której chciałam napisać, to wystawia "Śląsk w koronce" dla której prac i zbiorów swoje podwoje otworzył jeden z najlepiej zachowanych renesansowych dworów obronnych w Polsce, czyli dwór w Jeżowie.

Wystawa powstała dzięki patronatowi Domu Kultury Katowice Południe pod troskliwym okiem pani Małgorzaty Połubok. Wystawa cały czas się tworzy i rozwija i ma za zadanie odtworzenie koronczarskiego dziedzictwa Górnego Śląska, a jednocześnie prezentuje elementy śląskiego stroju ludowejo, stare fotografie, zbiór prac wykonanych techniką koronki klockowej przedstawiających znane budynki i budowle Górnego Śląska. 




Jest szansa, że i ja do tej wystawy swą koronkową cegiełkę dołożę, bo jak na razie to tylko wtrącałam swoje trzy grosze. Wystawa ta jest trzecią polską wystawą o której wiem, która towarzyszyła festiwalowi w czasie jego osiemnastoletniej historii. 










Przygotowania do wernisażu były jednocześnie okazją do miłych rozmów i spotkań. Mało brakowało, a sala w dworze okazałaby się za mała, aby pomieścić wszystkich gości wernisażu.










W pierwszym rzędzie zasiadły wszystkie nauczycielki pani Małgorzaty Połubok, to najbardziej krytyczna widownia. 












Wernisaż, to nie tylko odczyt opiekunki artystycznej, ale również chodząca w tle Basia wieszająca pranie, odziana w bieliźnie sprzed stu lat. To również siedząca w tle Michalina ubrana w śląski strój ludowy. Niektórzy myśleli, że to manekin i szmer przeszedł po sali, gdy Michasia zamrugała oczami ...







Na koniec zaprezentowały się autorki prac, które mogły w tym czasie przyjechać do Bobowej. Wszystkie są członkiniami Śląskiego Koła Koronki Klockowej.











Drugą z wystaw zorganizowała i otworzyła Jana Frajkorová. Wystawa prezentowała historię koronki w okolicach Preszowa, która jest tam znana jako soľnobanská čipka, czyli koronka, której tradycja wyrosła wokół kopalni soli. Jest to kolejna wystawa, którą zaprezentowała nam przy okazji festiwalu Jana Frajkorová. Jeśli o mnie chodzi, jest ona wielką osobowością twórczą i widać to w tym co tworzy. Śledzę jej prace nie tylko przy okazji festiwalu, ale również od niedawna w mediach społecznościowych i nieustannie podziwiam!

Na koniec tej relacji dodam jeszcze tylko, że festiwal w tym roku odbył się na początku września (7-10 IX),
 a nie jak dotąd na początku października. Ku zadowoleniu wszystkich pogoda dopisała.


piątek, 15 września 2017

100 dni do Wigilii

Niektóre robótkujące koleżanki mające więcej czasu na takie przyjemności, niż ja, już od jakiegoś czasu prezentują nowe ozdoby świąteczne.
U mnie na strychu od dwóch lat leżą bombki przygotowane do ozdobienia frywolitką. Może w tym roku uda mi się chociaż część udekorować.
Kuszą mnie również drobne szydełkowe śnieżynki, których wzory zostały zamieszczone w książce "100 Snowflakes to crochet" autorstwa Caitlin Sainio.

Tymczasem mogę się pochwalić dwoma dzwoneczkami zrobionymi techniką koronki klockowej. Takie małe elementy można wykorzystać do ozdobienia kartek do najważniejszych nam osób, albo jako przywieszki do prezentów. Uwielbiam świąteczne ozdoby z koronki klockowej i choć mam ich niewiele, to po świętach zazwyczaj dość długo wiszą sobie w pokoju dziennym i na zazdrosce w kuchni.
A czy Wy macie już jakieś plany jeśli idzie o robótki o tematyce świątecznej?