Mniej więcej rok temu moja koleżanka Aneta pokazywała mi wyremontowany pokój i powiedziała, że marzy jej się uszyta przeze mnie poduszka. Niedługo później odwiedziłam ją ze stertą tkanin. Koleżanka wybrała kolorystykę, a ja dość szybko uszyłam top.
Potem nastąpiła długa przerwa. A to czekałam aż pojadę do Czech i kupię odpowiadające mi wypełnienie, a to były upały i korzystanie z mojej pracowni nie było zbyt przyjemne. Zajęć i powodów odciągających mnie od szycia poduszki było sporo.
Gdy nastał nowy rok postanowiłam nie odwlekać dłużej i zabrałam się do pracy.
 |
| Poducha na kanapie u nowej właścicielki. Szarości pasują idealnie. |
Nie chciałam pójść na łatwiznę i wzorem poprzednich poduch, tył też składa się z trzech warstw i jest wypikowany. Wypełnienie jest cienkie, ale na tyle puchate, że uwydatnia pikowanie. Pikując takie mniej oglądane elementy lubię się bawić linijkami i staram się, aby wzór nie był zbyt skomplikowany.
Planując zapięcie zawsze zastanawiam się nad wyborem między zamkiem błyskawicznym, a guzikami. Zazwyczaj decyduję się na guziki. Lubię obrabiać dziurki na maszynie i staram się wkomponować je we wzór pikowania, a raczej dopasować wzór pikowania do rozmieszczenia dziurek.
Przed oddaniem poduszki zrobiłam jej sesję zdjęciową, a pogoda nie pomagała naturalnym oświetleniem, bo dzień był wyjątkowo ponury, zachęcający raczej do zapadnięcia w sen zimowy.
To już czwarta wiatraczkowa poduszka, którą uszyłam. Oprócz poduszek powstały jeszcze cztery inne prace z zakręconymi wiatraczkami.
Doszłam do wniosku, że jest to technika, którą opanowałam dostatecznie, aby uczyć jej innych. Na "Zakręconym patchworku" w Ustroniu w marcu tego roku poprowadzę warsztaty. Zapraszam!
Mam jeszcze całkiem sporo tkanin, z których szyłam poduszki. Mam również plan! Tym razem nie będą to wiatraczki, ale coś znacznie większego. Trzymajcie kciuki, aby chociaż top szybko powstał, jednak zanim zabiorę się za szycie trzeba przygotować warsztaty.
